അമ്മ

 ജീവിതത്തിന്റെയും മരണത്തിന്റെയും ഇടയിലെ നൂല്പാലത്തിലുരങ്ങുമ്പോഴും അവനറിയാം....ഉരുകുന്ന മനസ്സുകളെ നിറയുന്ന മിഴകളെ,ഏറ്റവും കൂടുതലായ് മറ്റാർകും പിടികൊടുക്കാതെ രാപ്പകൽ അവനു കാവലിരികുന്ന ആ ഹർദയത്തെ..ആ മിഴികൾ നിറയുനില്ല..മറ്റൊന്നും അറിയുനില്ല..തന്നിലെക്ക് മാത്രം...തനിക്കായ് മാത്രം.. അതുകൊണ്ടയിരികം.ബോധമിലാത്ത ആ അവസ്തയിലും അവൻ അറിയാതെ അമ്മേ എന്നു വിളികുന്നത്. വീഴുനത് ജെവിതത്തിലേക്കോ..മറിചോ..അവനറിയം..ആ തലോടലെന്നും കുടെ ഉണ്ടെന്ന്..

സൂര്യോദയം

സൂര്യോദയം

 അവൾ കണ്ണാടിക്ക് മുന്നിൽ ചെന്ന് നിന്നു..സന്തോഷം അടക്കാൻ ആയില്ല..തലയിൽ കുറേ കറുത്ത കുത്തുകൾ.. എന്തോ ഭീതി പിടിച്ച് കുലുക്കിയപ്പോൾ വീണ്ടുമ തുണിയെടുത്ത് അവൾ തല മറച്ചു..വീണ്ടും തുണി മാറ്റി നോകി..കണ്ണുകൾ പതുക്കെ ചുണ്ടുകളിലേക് കൊണ്ട് പോയി..വരണ്ടിരികുന്നു..ചുമരിലെ ഒരു ചിത്രം നഒക്കി.ഇനിയത് അവിടെ വേണ്ട...

 അവൾ വീണ്ടും ആ ചിത്രത്തിലേക്ക് നോക്കി..

 അപ്പോഴാണ് ആ തിരിച്ചറിവ് കിട്ടിയത്..

 അസ്തമയമായിരുന്നില്ല..

 തന്റെ പ്രകാശം പടറ്ത്തികൊണ്ടവൻ

  കടലിൽ നിന്നുയരുകയായിരുന്നു

 അവളുടെ ചുണ്ടുകളിലും അവൻ വന്നിരുന്നു..

 ഒരു വിടർന്ന പുഞ്ചിരിയായ്

കരാർ

 ഒടുവിൽ ഒപ്പിട്ട് ആ
 കരാർ അവസാനിപിച്ച്ചു..
എഴുതിത്തള്ളിയ ഒരുപാട്
കടലാസ്സിൽ ഒന്നുമാത്രമായിരുന്നു
അവർക്കിരുവർക്കും അത് .
ആ സ്റ്റാംപ്പേപ്പറിൽ ഒരു
കുഞ്ഞ്ഞ്ഞുപൂവ് ഉണങ്ങികരിഞ്ഞ്
വിടരുംമുന്പേ  കരിഞ്ഞതാരും
 കണ്ടില്ല ..
ഒരു തുള്ളി നീരിനായ്‌
തുടിച്ചു കൊണ്ട്..

മേഘമൽഹാർ

വിരഹം പെയ്തൊഴിഞ്ഞു 

പ്രണയമൽഹാറായ് 

ബാക്കി ..പൊട്ടിയ കുപ്പിവളകളോ 

ചിതറിയ മണികളോ 

മുത്തുകളോ അല്ല ..

ചുരുട്ടിയെറിഞ്ഞ പ്ലാസ്സ്ടിക് 

കുപ്പിയിൽ കുരുങ്ങിയൊരിറ്റു 

കണ്ണീർ  മഴ മാത്രം..

പ്രണയമായിരുന്നു  

തുള്ളിയവൾക്കാ കുപ്പിയോട് 

ഒടുവിലേതോ റിസയിക്ലറിൻ 

മുന്നിലിറ്റിറ്റ്  വീണത് 

പ്രണയം മാത്രമായിരുനില്ല 

എന്നോ പെയ്ത 

പ്രണയമൽഹാർ