അഗ്നി                  
ഏതൊരു ദിവസ്സവും പോലെയായിരുന്നു അന്നു...പക്ഷെ ആ രാത്രി...നിഴലായ് പിന്തുടർന്ന ഒരു മഹാ നിദ്ര ആ കുടുംബത്തെ കീഴടക്കി....അല്ലെങ്കിൽ തകർച്ചകണ്ടരിഞ്ഞ അവർ സ്വയം കീഴടങ്ങി.....അവനെ മാത്രം തിന്നാതെ ആ അഗ്നി ശമിച്ചു...നാലു പേരേ ഒന്നിച്ചു വിഴുങ്ങിയ വിരുതന്റെ വയറ്റിലാ മൂന്നു വയസ്സു കാരനു ഇടമില്ലഞ്ഞിട്ടാവാം...............
എന്തു സംബവിച്ചു എന്നരിയാതെ അവനും...എന്തു ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ ചുറ്റിലും മനുഷ്യത്വം എന്തെന്നറിയാത കുറെ മനുഷ്യ ജീവികളും. അന്യവും അപരിചിതവുമായ ഈ ലോകത്തു...ഇല്ലാത്ത സമ്പത്തിന്റെയും സമ്രിദ്ധിയുടെയും കണക്കു പറഞ്ഞു നടക്കുന്നവർക്കിടയിൽ,സ്വന്തം കുഞ്ഞിന്റെ കണ്ണീർ പോലും കാണാത്ത ഒരുപറ്റം സോഷ്യൽ ജീവികൾക്കിടയിൽ വീണ ഈ കുഞ്ഞിന്റെ കണ്ണീർ ആരു കേൾക്കാൻ?...
ഒടുവിൽ വയറുനിറയാതെ ആർത്തിയോടെ വന്നു അവനെയും വിഴുങ്ങി....അഗ്നിയല്ല...അവന്റെ വീടിനെ അഗ്നിക്കിരയാക്കിയ ക്രൂരനായ വിധി...........ഒന്നുമറിയാതെ അവൻ കുഞ്ഞു പല്ലുകൾ കാട്ടി പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ടെ ഇരുന്നു..............