കവിതകളെല്ലാം കൊഴിഞ്ഞു പോയിരിക്കുന്നു..
ഇനിയും വിരുന്നെത്തുന്ന വാസന്തമായല്ല..
വാർദ്ധക്യത്തിൽ അടർന്നു വീഴും പല്ലുകൾ പോലെ..
കീമോ കിരണങ്ങളെ
എതിർക്കാൻ കഴിയാതെ കൊഴിയുന്ന മുടിയിഴകളെ പോലെ..
കവിതയില്ലായ്മ ഞാനില്ലായ്മയാണ്..
കവിത ദുഖമെങ്കിൽ
ആ ദുഖമാവണമെനിക്ക്..
നോവാണെങ്കിൽ ആ നോവു ഞാനാകട്ടെ..
എന്റെ കവിതകൾ ശല്യമാകുന്നു എങ്കിൽ..
ആ ശല്യമാകുന്നതായിരുന്നെനിക്കിഷ്ട്ടം..