കണ്ണാടി
വീണുടഞ്ഞ കണ്ണാടി
എന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിചു
പൊട്ടിയ ചില്ലുകൾ പെറുക്കെ
മനസ്സിൽ മനസ്സിലെന്തൊ
തറച്ചിറങ്ങി
പെറുക്കികൂട്ടിയിട്ടും
എൻ കണ്ണാടി പൂർണ്ണമായില്ല
ഇനിയീ ബിംബത്തിനൊരു
പ്രതിബിംബമില്ല...
എനിയൊരിക്കലും
Wednesday, January 30, 2013
രക്തസാക്ഷി
ചുറ്റിലും പടക്കങ്ങൾ പൊട്ടുന്ന ശബ്ദം.പല നിറങ്ങൾ..പല തരത്തിലുള്ളവ...ബഹളങ്ങൾക്കെല്ലാം ഇടയിൽ ഒരു വീട്....ഒച്ചപാടുകളൊന്നും ഇല്ലാതെ...വെട്ടമോ വെളിച്ചമോ ഇല്ലതെ..അതിൽ നിന്നും തളർന്നു പൊയ തേങ്ങലുകൾ കേൾകാം..പടക്കം പൊട്ടികേണ്ട,കണി ഒരുക്കേണ്ട കുരുന്നുകൾ കരഞ്ഞു തളർന്നു മയക്കത്തിലാണു....പെട്ടന്നു തേങ്ങലുകൾ നിലവിളികളായ് ഉയർന്നു..
ആ വിഷുപുലരി,വീട്ടുകാർ കണികണ്ടത് ഒരു മൃതദേഹമാണു.-ഒരു മകന്റെ,ഒരു ഏട്ടന്റെ,ഒരു ഭർത്താവിന്റെ,ഒരച്ച്ഛന്റെ...ആ വീടിന്റെ താങ്ങും തണലുമായ ഒരു യുവാവിന്റെ...
ആ ശരീരം പൊതിഞ്ഞ വെള്ള പട്ട്‌ ചുവപ്പായ് മാറിയിരുന്നു...ചോര വാർന്നു ശരീരം തണുത്തു മരവിച്ചിരുന്നു...
നിഷ്കളങ്കത വിട്ടുമാറിയിട്ടില്ലത്ത മുഖത്തു വെട്ടേറ്റ പാടുകൾ കണാം..
സ്നേഹിക്കാൻ മാത്രമറിയാവുന്ന ഹൃദയത്തിൽ കത്തിയിറക്കൈയതാർക്കു വേണ്ടീ...ആരിതു ചെയ്തു...കാലൻ കോഴി ഇടം മാറീകൂവിയതാവാം...മരണത്തിന്റെ മണമുള്ള കാറ്റു ആ വീടിനു എതിരെയായ് വീശി..ആ ദീപമണച്ചു...അല്ലെങ്കിൽ..ഒരു നിറത്തിലുള്ള കൊടിയും പിടിക്കാൻ ചെന്നിട്ടില്ലത്ത ആ വഴിയാത്രക്കാരൻ...ഒരു രാഷ്ട്രീയ പകപോക്കലിനു ഇരയാകുമോ...
രാഷ്ട്രീയ നേതാക്കൾ തെല്ലൊരു വിഷമത്തോടെ എങ്കിലും നെടുവീർപിട്ടു.....നേട്ടം കൊയ്തില്ലെങ്കിലും നഷ്ട്ടം വിതച്ചില്ല...നഷ്ട്ടം...................അത് ആ കുടുംബത്തിനു മാത്രം..
റീത്തുമായ് അനേകം പേർ ആ പടിക്കലെത്തി...അവിടെ പക്ഷെ രക്തത്തിന്റെയൊ..ചന്ദനത്തിരിയുടേയോ...പൂക്കളുടെയോ ഗന്ധമായിരുന്നില്ല...സാമ്പാറും..അവിയലും അച്ചാരും പായസവും അടങ്ങുന്ന സദ്യയുടെ മണമായിരുന്നു....തേങ്ങിതളർന്ന കിടാങ്ങൾക്കു ആ മണം തിരിചറിയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല...അവർ വിശപ്പൊ ദാഹമോ അറിഞ്ഞില്ല...ഒരു പറ്റം മനുഷ്യർ തല്ലികെടുത്തിയതു ഒരു വിളക്കു മാത്രമായിരുനില്ല..അവിടുത്തെ അന്നവും വസ്ത്രവും..ആഘോഷങ്ങളുമായിരുന്നു..
തിരക്കു കൂടി വന്നു...വന്നവരിൽ ജീവൻ എടുത്തവരും...എടുക്കപെടേണ്ടീയിരുന്നവരും ഉണ്ടായിരുന്നു....
വാർത്തകളിൽ ആ കുടുംബം നിറഞ്ഞു നിന്നു....ദിവസങ്ങളോളം അവരെ തിരക്കി ആളുകളെത്തി...പതിയെ പതിയെ തിരക്കു കുറഞ്ഞു..ഒടുവിൽ ഏതു വാർതയേയും പോലെ...അ കുടുംബവും മാഞ്ഞു പോയ്.....എന്നന്നേക്കുമായ്!1!!
അമ്മ
അമ്മമാർ...വിണ്ണിലെ മാലാഖമാർക്കിടയിൽ നിന്നും മണ്ണിലെക്കിരങ്ങി വന്ന സ്നേഹ രൂപം..സൃഷ്ടീ ഈശ്വരനു മാത്രം ഉള്ളതാണു..അതിനാൽ അമ്മ ഈശ്വരനാകുന്നു...
ഈ അമ്മയും സ്വന്തം മകനെ ജനിപിച്ചതു മറ്റേത് അമ്മയേയും പോലെ പേറ്റുനോവു അനുഭവിച്ചു തന്നെയാണു.അവർ മറ്റാരെക്കാളും അവനെ സ്നേഹിച്ചു..അവൻ വളരുന്നത്തു അവർ കണ്ട് ആസ്വദിച്ചു.. അവൻ തനിക്കൊരു താങ്ങാകുമെന്നവർ ആശ്വസിച്ചു...
അവന്റെ മനസ്സിന്റെ നിഷ്കളങ്കത നഷ്ടമ്മായ് കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് അമ്മ അറിഞ്ഞില്ല..മകൻ കൈവിട്ടു പോയത് അവർ അറിഞ്ഞതു വാർത്തകളീലൂടെയാണു...അപ്പോഴേക്കും അവന്റെ മനസ്സിലും ശിരസ്സിലും തീവ്രവാദം ആളിപടർന്നിരുന്നു..അവന്റെ രക്തം രാജ്യദ്രോഹത്തിനായ് തിളച്ചിരുന്നു..
പിന്നീറ്റൊരിക്കലും തന്റെ പൊന്നോമനയെ ആ അമ്മ കണ്ടിട്ടേയില്ല...ആ തീവ്രവാദിയെ രാജ്യം തേടി നടക്കുന്നത് ആ അമ്മയെ തളർത്തിയില്ല...എന്തെന്നാൽ...അവരുടെ മകൻ...സ്നേഹിക്കൻ മാത്രം താൻ പടിപിച്ചു കൊടുത്ത...ലൊകനന്മയ്ക്കായുള്ള വെദങ്ങൾ ചൊല്ലി കൊടുത്ത തന്റെ പൊന്നോമന മരിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു...ആ മനസ്സിൽ...
മകനെ കൊല്ലാൻ ഒരമ്മയും കൂട്ടു നില്കില്ല..എന്നിട്ടും അവനെ ആ അമ്മ തിരിഞ്ഞു നൊകിയില്ല...അവനെ വദിക്കൻ ഉറച്ചവരോടായ് അവർ പറഞ്ഞു..തനിക്കു വലുതു തന്റെ രാജ്യമാണെന്നു....പത്തുമാസം ചുമന്ന മകനെക്കാൾ വലുതു തന്നെ ചുമകുന്ന മണ്ണാണെന്നു.... അതു പറയുമ്പോൾ ആ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുനില്ല..അവർ ഉള്ളിലൊതുക്കിയ കണ്ണുനീരിനെ ഏതു സാഹിത്യത്തിനു വർണ്ണിക്കാൻ ആകും???
പിന്നീട് ആ അമ്മ കണ്ടതു ജീവനറ്റ മകന്റെ ശരീരമാണു...ഇവിടെ ജയിച്ചതു ഭാരതമല്ല..തോറ്റതു തീവ്രവാദവും അല്ല....
എല്ലാവരുടെയും മുനിൽ തലയുയർത്തി നില്കുന്ന ആ അമ്മയുടെ മുന്നിൽ തോറ്റു നില്കുന്നതു സകല ജീവജാലങ്ങളുമാണു.............പൂജിക്കാം നമുക്ക മാലാഖമാരെ
Saturday, January 26, 2013
കത്തിജ്വലിക്കും സൂര്യ കിരണത്ത്ത്തേ
കയ്യോടു ചേർത്തു പിടിക്കാൻ
കൊതിച്ചതും..
രാത്രിയിൽ മിന്നും നക്ഷത്രകൂട്ടങ്ങൾ
താഴോട്ടിരങ്ങാൻ കാത്തിരുന്നതും
വയലോരങ്ങളും പുഴക്കടവും
ഒരോർമ്മയായ് മാറവേ...
തൊഴീ..നീയും ഇന്നൊരോർമ്മ മാത്രമോ
വിരുന്നെത്തും ദേശാടന കിളിയെപ്പോൽ
ഞാൻ നിൻ ഉള്ളിൽ...
പറന്നടുകട്ടെ ഇടയ്ക്കിടയ്ക്കെങ്കിലും
Subscribe to:
Posts (Atom)